Een Veilig Thuis in Tembisa: Het Hart van Saamhorigheid

Het was 2010, en de wereld kwam samen in Johannesburg, Zuid-Afrika, voor de jaarlijkse CMA (Christian Motorcyclists Association) meeting. Motoren brulden door de straten, en mensen van over de hele wereld kwamen samen, verbonden door hun liefde voor motoren en hun gezamenlijke missie om het goede te doen. Maar voor Date de Witte was er één ontmoeting die zijn hart diep raakte, en die niet alleen zijn leven, maar ook het leven van velen zou veranderen.

Tijdens de meeting ontmoette Date een man die zijn leven op een bijzondere manier leidde: Dominee Mandla. Mandla was een man van grote dromen, maar ook van beperkte middelen. Als dominee verdiende hij een karig salaris, maar dat weerhield hem er niet van om zijn visie waar te maken. Elke maand spaarde hij wat hij kon en kocht een bouwsteen, één voor één, met de hoop ooit een veilig thuis te kunnen bouwen voor misbruikte jonge meisjes. Deze meisjes hadden niets, behalve hun hoop op een toekomst die hen zou beschermen tegen verder geweld en misbruik.

Het tempo van het project was echter tergend langzaam. De bouwsteen voor bouwsteen ging de vooruitgang, en Mandla was zich er maar al te goed van bewust dat hij het wellicht niet zou halen. De kans was groot dat hij niet eens zou leven om het project af te ronden. Date de Witte hoorde het verdriet en de vastberadenheid in de stem van Dominee Mandla. Het was een verhaal dat hem niet losliet, en het idee van dat veilige huis bleef in zijn gedachten.

Na een lange dag van vergaderingen en gesprekken, zaten de mensen rond het kampvuur, met de geur van houtrook in de lucht en de sterren die fel aan de Afrikaanse hemel stonden. De gesprekken werden dieper, de sfeer werd serieuzer. Date de Witte voelde de drang om iets te doen, om Mandla te helpen en het onmogelijke mogelijk te maken. “Wat zouden de kosten zijn om het veilig huis af te maken?” vroeg hij. En met die vraag werd het idee voor actie geboren.

De handen werden ineengeslagen, de harten werden opengezet, en het plan begon vorm te krijgen. Binnen no time werd er een benefietconcert georganiseerd in Band, Nederland. Het werd een evenement zoals nooit tevoren: er werden loten verkocht voor een verloting van nieuwe Batavus fietsen, de hoofdmoot van de prijs. Er werd een podiumwagen geregeld, geluid werd opgezet, artiesten werden gecontacteerd, en zelfs de patatwagens en kuubskisten werden snel geregeld. Het was een enorme opgave, maar de gemeenschap stond paraat.

In een razendsnel tempo werd alles gerealiseerd. De opbrengst van het concert en de verloting werd geheel gedoneerd aan de bouw van het veilige huis in Tembisa, een township in Johannesburg. Eind 2010 vertrokken Date en een groep van meer dan 40 vrijwilligers naar Zuid-Afrika. Wat volgde, was een maandenlange periode van hard werken, maar ook van pure vreugde. Het project, dat begonnen was met alleen een paar bouwstenen en een droom, kreeg vorm. Het veilige huis werd werkelijkheid. Dankzij de steun van de vrijwilligers, de donateurs, de bedrijven die zich belangeloos hadden ingezet, werd een plek gecreëerd waar de meisjes eindelijk een kans hadden op een veilig, warm thuis.

De weken in Tembisa waren intens. Zweet, blaren, en uitputting, maar ook diepe voldoening. Het was werk dat fysiek zwaar was, maar het gevoel van gemeenschap en saamhorigheid maakte alles goed. De blijdschap op de gezichten van de meisjes die eindelijk hun nieuwe huis konden betreden, was onbetaalbaar. Dit was geen gewone hulpactie – dit was een levensveranderend project, mogelijk gemaakt door een gemeenschap die samenkwam om iets moois te creëren.

Toen de groep aan het eind van het jaar weer naar Nederland terugkeerde, was er een verschil van 45 graden tussen Zuid-Afrika en Nederland. Het was een symbolisch verschil: in Zuid-Afrika had de zon gebrand, hadden de handen gewerkt, en was een droom werkelijkheid geworden. Bij aankomst in Nederland was het bitter koud, maar in de harten van de vrijwilligers was er warmte. Warmte van het werk dat gedaan was, van de verandering die was bewerkstelligd, en van de wetenschap dat ze iets hebben gedaan dat het leven van jonge meisjes voor altijd zou veranderen.

Het project in Tembisa is een van die herinneringen die je nooit vergeet. Het is een bewijs van de kracht van saamhorigheid, van wat mogelijk is wanneer mensen hun krachten bundelen en hun harten openen voor anderen. Dankzij de bijdragen van zoveel mensen, bedrijven en vrijwilligers, konden we het leven van velen verbeteren. De meisjes in Tembisa hebben nu een veilige plek waar ze kunnen herstellen, kunnen dromen, en kunnen groeien in een omgeving die hen beschermt.

Er zijn nog altijd filmpjes te vinden op YouTube onder de naam “Stichting HUN – Project Tembisa Zuid-Afrika”, waarin het proces en de overhandiging van het huis te zien zijn. Het is een herinnering aan de kracht van gemeenschap en de impact van liefde en zorg voor elkaar, zelfs als je 13.000 kilometer van huis bent.

We mogen dankbaar terugkijken op dit geslaagde project, maar het is ook een oproep aan ons allemaal: om nooit te stoppen met geloven in de kracht van saamhorigheid, en om altijd klaar te staan om te helpen wanneer dat nodig is. Want, zoals we hebben geleerd, kan één persoon – of één vraag – het begin zijn van iets dat de wereld verandert.

Dank aan iedereen die dit mogelijk heeft gemaakt. Dit project was niet alleen een succes, het was een les in liefde, in gemeenschap, en in de kracht van kleine daden die samen iets groots kunnen worden.