Een Reis van Strijd, Hoop en Opluchting: De Aankomst van de Eerste Container

Op woensdag 6 november 2024 was het eindelijk zover: de eerste container werd eindelijk van de haven in Suriname gereden. Een moment waar we maandenlang naar hadden uitgekeken, maar ook een moment dat allesbehalve vanzelfsprekend was. Het had heel wat voeten in de aarde, zoals we zeggen. Wat begon als een opwindende gebeurtenis, werd al snel een aaneenschakeling van onverwachte obstakels en frustraties. De documenten, die volgens de douane niet op orde waren, zorgden voor vertraging en veel meer kosten dan we ooit hadden kunnen voorzien.

De lijst van extra kosten was schrijnend:

• Invoerrechten, die we niet hadden ingecalculeerd.
• Stageld voor de containerterminal, wat ons dwong om langer te wachten dan we hadden gehoopt.
• Containers waar geen vrijstelling voor werd verleend, wat opnieuw leidde tot vertragingen.
• En tot slot, artikelen die niet onder de vrijstelling vallen, wat weer extra administratieve rompslomp met zich meebracht.

Het was overweldigend, de kosten stapelden zich op en de onzekerheid was groot. Elke stap vooruit leek weer gevolgd te worden door een tegenslag, maar we gaven niet op. Hoe zwaar de weg ook was, we waren vastbesloten om dit voor elkaar te krijgen. Het voelde alsof de hemel ons wilde testen, maar we bleven volharden. Wat is het alternatief, als je niet in jezelf en je missie gelooft?

En toen kwam dat ene moment – een moment waar we zo lang op hadden gewacht. Het filmpje. De vrachtwagen, met de container erop, reed de haven uit en begon zijn reis naar een veilige plek in Paramaribo. De emoties kwamen over ons heen: euforie, opluchting, dankbaarheid. Eindelijk was de container onderweg naar haar bestemming, en daarmee hadden we een belangrijke mijlpaal behaald. Dit was niet zomaar een moment; het was het resultaat van hard werken, doorzettingsvermogen, en de steun van die paar mensen in Suriname die écht met ons meedachten en meewerkten.

Het was niet makkelijk. Zoals het spreekwoord zegt: “Geen overwinning zonder strijd”. En dat was precies wat we hadden doorgemaakt: een strijd. We vochten niet alleen tegen bureaucratie en onduidelijkheden, maar ook tegen een systeem waar je soms door niemand wordt geholpen, tenzij je precies de juiste mensen treft. Het was een lastige weg om de juiste contacten te vinden, maar we gaven niet op.

En het mooiste van alles: alles is gedaan volgens wet- en regelgeving. We hebben geen steekpenningen betaald, geen shortcuts genomen. We hebben alles gedaan zoals het hoort, op een eerlijke en transparante manier. En dat geeft een ongelooflijk gevoel van trots en voldoening. De tegenslagen waren pijnlijk, maar de eer van het pad dat we bewandelden, was onvervangbaar.

Toch, toen de container eenmaal op zijn plaats stond, gebeurde er iets wat onze vreugde weer even onderbrak. Zowel het slot als de seal van de container waren verdwenen. Wie had er in de container gezeten? Zonder ons te informeren, zonder enige waarschuwing. Het was een moment van ongeloof. Als het de douane was geweest, zouden zij ons hierover moeten informeren. Dit roept veel vragen op. Waarom wisten we hier niets van? Waarom was dit niet gedeeld met ons?

Dit is nu onze volgende stap: we gaan achter deze vraag aan. We willen duidelijkheid. Als het de douane was, dan hadden zij ons moeten informeren. Maar als het iemand anders was, dan willen we weten wie en waarom. Dit is onacceptabel, en we kunnen niet zomaar doorgaan zonder antwoorden. We hebben recht op transparantie en we willen begrijpen wat er is gebeurd, en waarom.

Desondanks kunnen we nu terugkijken op wat we hebben bereikt. De eerste container is onderweg, en we hebben laten zien dat we bereid zijn om door te zetten, ongeacht de obstakels die op ons pad komen. We zijn dankbaar voor de steun die we hebben ontvangen van degenen die ons hebben geholpen, en we blijven vol vertrouwen dat we uiteindelijk ook deze nieuwe uitdaging zullen overwinnen.

Het was een lange en moeilijke reis, maar we hebben één ding bewezen: we geven niet op. We zullen doorgaan, vastberaden, totdat alles is opgelost en we de volle vrucht kunnen plukken van onze harde werk en doorzettingsvermogen.