Het Proces van Hoop en Doorzettingsvermogen: De “Strijd” met de Douane in Suriname

Het was een reis die niet voor de zwakken was. Toen wij ons avontuur begonnen in Suriname, hadden we de vastberadenheid en het verlangen om iets goeds te doen voor de mensen die het het hardst nodig hadden. Maar wat we niet hadden verwacht, was hoe complex de bureaucratie van de Surinaamse douane zou blijken te zijn. Een proces dat in het begin misschien als een obstakel leek, werd uiteindelijk een test van ons geduld, doorzettingsvermogen en de kracht van samenwerking.

Het begon allemaal met de nodige documenten van het ministerie van Suriname. We dachten dat alles op orde was: het papierwerk, de vergunningen en de goedkeuringen die we zo zorgvuldig hadden verzameld. Maar wat we niet hadden voorzien, was de onverwachte eis van de douane om alleen genoegen te nemen met originele documenten. Wat betekent dit voor ons? Wéér een stap terug. Want we hadden de originele documenten al ingeleverd, en de douane had deze niet eens geretourneerd. Dus, met tegenzin maar vastberaden, maakten we opnieuw kopieën van alles. We namen de originele documenten mee, in de hoop dat we de kopieën achter konden laten.

Op woensdag 16 oktober 2024 ontvingen we een bericht van Farisha Sakoer, onze inklaarster, die ons informeerde over de nieuwste complicatie. De douane eiste opnieuw de originele documenten, ondanks dat ze de kopieën al hadden. Wat nu? In een moment van frustratie, maar vastbesloten om onze missie te voltooien, besloten we: “We maken opnieuw een kopie van het origineel, en gaan samen met het origineel en de kopie naar de douane.” We gaven de douane de mogelijkheid om de originele documenten te bekijken, maar hielden vast aan ons recht om de originele stukken te behouden. Zo niet, dan zouden we de hogere afdelingen inschakelen om verdere actie te ondernemen.

Hoewel het een strijd leek, gaven we niet op. We wisten dat recht is recht en krom is krom, en we waren bereid om het gevecht aan te gaan, zelfs als dat betekende dat we meer tijd en energie moesten steken in het verkrijgen van de juiste documenten en het doorstaan van het bureaucratische systeem.

Gelukkig hadden we Simri Bendt aan onze zijde, een man die de situatie begreep en zijn contacten in Suriname benut om ons verder te helpen. Hij stuurde mensen aan die ons door dit proces heen zouden helpen, en samen gingen we naar de douane om de documenten in te leveren. Het was een proces dat van ons veel geduld vergde, maar we hielden vast aan onze overtuiging dat alles volgens de wet en regelgeving zou moeten verlopen.

Toen we eindelijk in gesprek kwamen met de heer Mau A San, een zeer correcte en eerlijke medewerker van de douane, kwamen we erachter dat er ook enkele fouten waren gemaakt door onze inklaarster. Dit was een cruciaal moment in ons proces. De heer Mau A San legde ons uit dat hij graag zou willen meewerken, maar dat de zaken wel correct aangeleverd moesten worden om hem in staat te stellen het proces op de juiste manier te volgen. Hij was niet de vijand, maar een belangrijke schakel in het geheel. Hij toonde begrip voor ons werk en gaf aan dat de eerste container nu bijna helemaal afgerond was.

Dit was het moment waarop we ademhaalden. De zware weg die we hadden bewandeld, het doorstaan van frustraties en vertragingen, was eindelijk beloonde met de wetenschap dat we dichterbij ons doel waren dan ooit. De doorzettingskracht van iedereen die bij dit project betrokken was, had zijn vruchten afgeworpen. Dankzij het geduld, de samenwerking en de eerlijkheid van de heer Mau A San, waren we weer een stap verder.

De belangrijkste les die we uit dit proces hebben geleerd, is dat daar waar obstakels zich voordoen, vastberadenheid en samenwerking de sleutel zijn tot succes. En hoewel de douane in Suriname ons soms uitdaagde, waren het de mensen zoals de heer Mau A San die ons weer vertrouwen gaven in het systeem. Het was een reminder dat niet alles wat moeilijk lijkt, ook slecht is. De weg naar succes is vaak vol uitdagingen, maar het zijn de momenten van samenwerking, transparantie en geduld die uiteindelijk zorgen voor de doorbraak.

Op dat moment, met de eerste container bijna klaar om te worden vrijgegeven, voelden wij een diepe trots en opluchting. De reis was verre van makkelijk, maar we hadden nooit de hoop opgegeven. Want uiteindelijk ging het om veel meer dan documenten en procedures; het ging om de mensen die we wilden helpen in Suriname. En daar was geen bureaucratie tegen bestand.

Via de website van de douane in Suriname waren een hoop telefoonnummers te vinden. Wie rechtop loopt hoeft nergens voor te vrezen. Recht is recht en krom is krom.

Simri Bendt stuurt mensen aan in Suriname om zo samen naar de douane te gaan.