Stichting Tyaat: Een Reis van Doorzettingsvermogen, Samenwerking en Hoop

Het is moeilijk te beschrijven hoe het voelde toen we voor het eerst contact hadden met de overheidsinstanties van Suriname. We wisten dat we een uitdaging zouden aangaan, maar de weg die we moesten bewandelen was vaak vol obstakels en onzekerheden. We werden geconfronteerd met bureaucratische muren en miscommunicatie. Maar we gaven niet op. We wisten dat de doelstellingen van Stichting Tyaat van groot belang waren, zowel voor de minderbedeelden als voor de minder validen in Suriname, en dat we ons niet konden laten ontmoedigen door de uitdagingen die voor ons lagen.

Vanuit Nederland hebben wij grote hoeveelheden goederen verzameld. Dit was geen gemakkelijke opgave. Deze goederen waren zorgvuldig geselecteerd, allemaal zonder enig winstbejag, met als enige doel om hen te helpen die het het hardst nodig hebben in Suriname. Het was niet alleen een logistieke uitdaging, maar ook een emotionele reis. Elke doos, elk item, was gevuld met hoop en goede bedoelingen.

Toen we eenmaal in Suriname waren aangekomen, realiseerden we ons al snel dat het vinden van de juiste mensen met de juiste beslissingsbevoegdheid niet vanzelfsprekend was. De initiële gesprekken waren moeizaam en het leek alsof we maar niet verder kwamen. Maar na verloop van tijd, door vastberadenheid en door het opbouwen van vertrouwen, vonden we de juiste mensen, mensen die ons begrepen en die bereid waren mee te werken om de administratieve hindernissen te overwinnen.

Het was een uitdaging om de vrijstelling van de ingevoerde goederen te verkrijgen. Na veel overleg en correspondentie, hebben wij uiteindelijk een brief geschreven naar het Directoraat Belastingen in Suriname, gericht aan mw. Marita Lautan-Wijnerman, de directeur van het directoraat. – KLIK HIER. – De brief werd zorgvuldig opgesteld en bevatte alle benodigde informatie voor de aanvraag. Het was een stap die ons dichterbij onze doelstelling zou brengen.

Na een tijdje ontvingen we het belastingsnummer, – KLIK HIER. – waarin stond welke goederen wel en welke niet onder de vrijstelling vallen. Het leek een doorbraak – een teken dat we op de goede weg waren. Maar het proces was nog niet voorbij. De douaneformaliteiten bleven ons voor problemen stellen, en we besloten opnieuw actie te ondernemen.

We schreven een tweede brief – KLIK HIER – aan mw. Marita Lautan-Wijnerman om onze zorgen en frustraties te uiten. Het was niet makkelijk om uit te leggen hoeveel tijd, energie en middelen we in dit project hadden gestoken. We hadden goederen verzameld, alles was zonder enig persoonlijk gewin, met het enkel en alleen doel om de meest kwetsbare mensen in Suriname te helpen. Maar de kosten voor het importeren van deze goederen begonnen te stijgen, en we maakten ons zorgen dat dit de voortgang van het project zou belemmeren. In onze brief gaven we duidelijk aan dat als de kosten voor de goederen te hoog zouden blijven, we helaas zouden moeten stoppen met onze missie. Deze woorden kwamen uit een plek van diep verlangen om te helpen, maar ook uit bezorgdheid dat bureaucratie en financiële lasten onze hoop zouden verpletteren.

Gelukkig ontvingen we snel een reactie. Mw. Nojosemito, een medewerkster van het Directoraat Belastingen, schreef ons een e-mail – KLIK HIER – waarin ze aangaf dat een schone inventarislijst ons zou helpen om de goederen die we hadden doorgegeven alsnog vrij te geven. Het was een opluchting, maar tegelijkertijd wisten we dat we niet klaar waren. We moesten doorgaan, blijven volhouden. De strijd was nog niet voorbij.

In antwoord op haar bericht hebben we een nieuw dossier samengesteld, een dossier met maar liefst 60 pagina’s aan documenten. Alles moest keurig op papier worden aangeleverd bij het kantoor in Suriname. Een enorme administratieve klus, maar we gaven niet op. De strijd voor deze mensen was te belangrijk. Het dossier werd zorgvuldig voorbereid, alles was volgens de vereisten en werd uiteindelijk naar Suriname gestuurd om daar fysiek afgeleverd te worden.

Met de harde inzet van iedereen die betrokken was, hebben we een belangrijke stap gezet in het proces. Het was een reis van doorzettingsvermogen, samenwerking en oprechte zorg voor de mensen die we wilden helpen. Elke brief, elke vergadering, elke document die we moesten opsturen voelde als een stap dichterbij een betere toekomst voor de mensen in Suriname.

Nu, met de documenten onderweg naar Suriname, kijken we uit naar het moment waarop we eindelijk de vruchten van al ons harde werk kunnen zien. We hebben niet alleen hoop kunnen brengen in de vorm van goederen, maar we hebben ook vertrouwen opgebouwd in een proces dat ons soms moedeloos maakte. De reis was niet gemakkelijk, maar de beloning zal ongetwijfeld groot zijn. We hebben vastgehouden aan onze missie: om mensen te helpen zonder enige vorm van eigenbelang.

We hopen dat de autoriteiten in Suriname de waarde van ons werk erkennen en ons blijven steunen in onze inspanningen om een verschil te maken voor de mensen die het het hardst nodig hebben. Stichting Tyaat blijft vastberaden om, ondanks de obstakels, vooruit te blijven gaan en onze missie voort te zetten, altijd met de wens om zoveel mogelijk levens te verbeteren en een verschil te maken, stap voor stap.